Vitamin B17?

[Jeca]

Nisam znala gde da stavim tacno ovaj topic, da li u textove ili u nauku, ali nadam se da mi moderator nece zameriti...mada je mozda bolje u textove

Interesuje me vase misljenje o ovom textu (da skratim muke ljudima u citanju, podvukla sam neke delove)? 


DA LI SE PRIKRIVA LEK PROTIV RAKA?

Postaviti ovakvo pitanje za nekog istinskog humanistu, deluje kao neslana ¹ala. Za¹to bi neko ¾eleo da ljudi ¹irom sveta umiru, a da im se mo¾e pomoæi? Ili mo¾da trebamo gledati stvari praktiènije? Zar otkrivanje leka protiv raka ne bi njegovom izumitelju donelo svetsku slavu i nevidjeno bogatstvo?


Pitanja su na mestu. Ali postoji surova raèunica, veoma jednostavna, bar kada je u pitanju vrednost ¾ivota u dana¹njem svetskom poretku. To podrazumeva da glavnu ulogu ima dobit, a ne humanost. Dobit zavisi od obrta kapitala, pa je i raèunica lako uoèljiva.



Prièa koja sledi je prièa o vitaminu B17, koji je jo¹ pre pedeset godina sintetizovan pod imenom Laetril odnosno Amigdalin. Uèinio je to biohemièar Ernst. T. Krebs.
Njegova borba da se ovaj prirodni lek protiv raka zvanièno prihvati, trajala je u periodu od pedesetih do sedamdesetih godina pro¹log veka. Bila je to borba entuzijasta - lekara, biohemièara i nekih novinara da plasiraju teoriju po kojoj je "opaka bolest" – rak, zapravo samo jedna avitaminoza, odnosno hronièni poremeæaj metabolizma izazvan nedostatkom jednog vitalnog sastojka u ishrani.


Na ¾alost, globalizacija, kao proces u kome multinacionalne kompanije sve vi¹e preuzimaju i kontrolu i nad lekovima i nad svetskim medijima, zapeèatila je protok svih informacija koje mogu naneti ¹tetu interesima svetskih farmaceutskih profitera. Pojava teorije doktora Krebsa i njegovog alternativnog leka pod imenom Laetril, od strane amerièke Administracije za ishranu i lekove (FDA) nazvana je "¹arlatanstvom" i "prevarom". Gradjanima je predoèeno da je lek otrovan i opasan. Tako je prièa o vitaminu B17, Laetrilu, Amigdalinu (svi nazivi oznaèavaju isto) - zapeèaæena.


DA LI JE RAK SAMO JEDNA AVITAMINOZA?

Ernst T. Krebs, koji je prethodno izdvojio i vitamin B15, analizirajuæi razne avitaminoze u ljudskom organizmu uoèio je neke sliènosti. Tako nedostatkom vitamina C nastaje poremeæaj poznat kao »skorbut«, nedostatak PP vitamina nastaje » pelagra«, avitaminoza B1 - berberi itd. Sve ove bolesti nastaju iznenada, bez ikakvih prethodnih znakova. Èovek je danas zdrav, a veæ sutradan mo¾e biti smrtno bolestan. Organizam jednostavno nema nikakvu reakciju, nikakvo upozorenje, kao kod dejstva nekog virusa ili bakterija. Za oporavak od "skorbuta", na primer, potrebno je nekoliko dana, ili samo nekoliko sati davati veæe doze vitamina C i veoma te¹ki simptomi bolesti isèezavaju. Javljaju se ponovo samo ukoliko opet dodje do vitaminskog deficita.
Analizirajuæi pojavu raka, Krebs se zapitao da li je dovoljno da se èovek samo izlo¾i kancerogenom aktivatoru, na primer duvanskom dimu, nekoj hemijskoj supstanci ili da do¾ivi neki jaèi psiholo¹ki stres? Ili kako to da neki ljudi u istim situacijama reaguju kancerogeno, a neki ne? Po doktoru Krebsu rak nastaje iskljuèivo kada u organizmu veæ postoji hronièan poremeæaj metabolozma, odnosno kada jedan od vitalnih sastojaka du¾e vreme nedostaje.
Kancerogene materije su samo »okidaèi« koji pokreæu »univerzalne æelije« . Vitalni sastojak koji remeti metabolizam i izaziva pojavu raka Krebs je izdvojio kao vitamin B17.


Kako je do¹lo do toga da milionima ljudi nedostaje jedan vitalni hemijski element?

Dr Krebs je nakon dugogodi¹njih istra¾ivanja utvrdio da su ljudi vekovima jeli hleb od zrnevlja prosa i lana koje je bogato upravo vitaminom B17. Generecijama su ¾ene mrvile ko¹tice od kajsije, ¹ljive, tre¹nje, jabuka i drugih vrsta voæa iz familije Rosaceae (ru¾e). Me¹ale su ih zajedno sa mesnatim delom voæke spravljajuæi d¾em. Prosto, ni¹ta se nije bacalo.

Istra¾ivanja su pokazala da himalajsko pleme Hanza uop¹te ne pati od raka i kardiovaskularnih oboljenja. Ishrana im je bazirana upravo na uzimanju hrane sa ko¹èicama kajsije i zrnevlju prosa. Ali, kada se pripadnici ovog plemena izlo¾e zapadnjaèkoj ishrani, nakon ¹to napuste svoje izvorne prehrambene obièaje, poèinju da pate od svih ovih bolesti.
Po¹to pripadnici ovog plemena inaèe jedu veoma malo mesa, pobornici vegetarijanske ishrane su odmah zakljuèili da je to razlog. Ali nije tako.
Krebs je zapravo na¹ao da postoje jo¹ dve grupe ljudi koje uop¹te ne oboljevaju od raka. Jedni su upravo mesojedi, drugi biljojedi.
Tako u jelovniku Eskima i Indijanaca, koji takodje ne pate od ovih bolesti, preovladjuje meso koje ukljuèuje i divljaè. To je najèe¹æe meso jelena, dopunjeno raznim divljim bobièavim sezonskim voæem. ©to je najzanimljivije, kod ovih ljudi uo¹te ne postoji gojaznost, iako svakodnevno u organizam unose velike kolièine ¾ivotinjske masti.

Ipak, i za Himalajce i Indijance i Eskime zajednièko je ¹to koriste hranu tipiènu za njihovo prirodno okru¾enje. Kada se pa¾ljivo analiziraju sastojci te hrane vidi se da je vitamin B17 obavezno prisutan u svakoj. Vrsta jelena koja im je u jelovniku, prevashodno se hrani travama koje sadr¾e nitriloside, a koji su izvor vitamina B17. Razno osu¹eno voæe koje Eskimi i Indijanci jedu, takodje sadr¾i velike kolièine vitamina B17.

Na ¾alost, veæina zapadnih civilizovanih kultura, odavno je pre¹la na hleb od p¹enice, koja uop¹te ne sadr¾i nitriloside. Trava koju koriste domaæe ¾ivotinje za ispa¹u, sadr¾i samo tragove nitrilosida. Imala bi ih mo¾da vi¹e, da èovek nije poèeo ve¹taèki da preorava i seje razne vrste trava, tamo gde one po prirodi nikada ne bi nikle. Tako za razliku od "civilizovane" stoke, indijanska i eskimska jede samo ono ¹to je niklo u prirodnom stani¹tu.
Tako su èoveku koji jede meso i tu uskraæene moguænosti da unese vitamin B17. Pleme Hanza i Eskimi dobijaju u ishranu 250 do 3000 miligrama vitamina B17 svakog dana. Evropljani i Amerikanci jeduæi "civilizovanu" i "fast fud" hranu, primaju jedva 2 miligrama dnevno. Ko¹tice su odavno izbaèene iz jelovnika.

Laetril, Amigdalin, B17 zvanièno je prihvaæen kao vitamin 1952.godine.


Ali onda su krenuli ¾estoki napadi na njega.

FARMAKOMAFIJA ZABRANJUJE PRIRODNE LEKOVE
Ako se uzme u obzir da se danas obræu stotine milijardi dolara na istra¾ivanja uzroka nastanka raka, da se u tu svrhu osnivaju brojne fondacije i u njih slivaju stotine miliona dolara, da veliki broj fabrika u svetu proizvodi, a jo¹ vi¹e apoteka prodaje razne lekove koji se mogu koristiti u skupoj terapiji ove bolesti..., ispada da od ove »opake bolesti« mnogo vi¹e ljudi ¾ivi nego ¹to od nje umire.

Èak 200 MILIJARDI dolara godi¹nje u svetu tro¹i se na istra¾ivanja o nastanku raka, na leèenje uz pomoæ citostatika i ostalih skupih medikamenata, zraèenja, hirur¹ke tretmane, itd. Amerièko "Dru¹tvo za borbu protiv raka" je najbogatija neprofitna organizacija u svetu. Mnoge ¾rtve ove "opake bolesti" zave¹tavale su, i dalje to èine, èitavu imovinu ovoj organizaciji, verujuæi u njene iskrene napore da bolesti stane na put i konaèno pronadje famozni lek. O naporima miliona obolelih ¹irom sveta koji groznièavo poku¹avaju da stignu u presti¾ne i skupe amerièke klinike, specijalizovane za rak i dobiju najbolji (i najskuplji) tretman, ne treba ni govoriti. I na¹i su mediji puni apela za novèanom pomoæi unesreæene dece i mladih ljudi.

©ta bi se sa èitavom ovom armijom zaposlenih i unosnim farmaceutskim biznisom dogodilo ako bi se prona¹lo da je rak samo posledica pogre¹ne ishrane i nedostatka vitamina B17 koji se lako mo¾e sinteteizovati iz ko¹tica kajsije, limuna, breskve, jabuke, tropske kasave...? Ko mo¾e patentirati jabuke i kajsije kao svoj proizvod? Hemoterapija, zraèenja, citostatici, skupa genetska istra¾ivanja (koja se pod navodnom brigom za zdravlje ljudi vi¹e rade zbog ispitivanja bojnih otrova) postali bi nepotrebni i morali bi se pravdati na drugi naèin.

U nemoguænosti da patentiraju hemijski sastav Laetrila, kako je Krebs nazvao izolovani B17, jer ga ima svuda u prirodi, i to jeftino, multinacionalne farmaceutske kompanije su, upla¹ene za svoj profit koji su ostvarivale od terapija citostaticima i zraèenjem, krenule u ¾estoku kampanju protiv ovog vitamina.Zato je objavljivanje teorije o vitaminu B17 odmah nai¹lo na ¾estoka osporavanja u SAD, o èemu je u svojoj knizi »Svet bez raka« pisao Edvard Grifin, jo¹ sedamdesetih godina pro¹log veka. Predvodnici u ovome bile su velike farmaceutske kompanije, preko amerièke vlade, korumpiranih lekara i biohemièara koji su se mimo svake etike trudili da u medijima Laetril (vitamin B17), prika¾u kao veoma otrovan i opasan. Pokrenuta je ¾estoka medijska kampanja u kojoj je iznesena tvrdnja da Laetril u sebi sadr¾i otrov cijanid.

Nije, medjutim, pominjano da cijanid postoji i u vitaminu B12, pa se on ipak slobodno prodavao u apotekama.Na èelu èitave kampanje zapravo se nalazila amerièka FDA (dr¾avna slu¾ba za kontrolu lekova i hrane), a koja je propisivala da je za odobrenje upotrebe nekog leka i njegovo patentiranje, isti morao proæi rigorozne procedure i ispitivanja koja se vr¹e nekoliko godina, sa eleboratima na hiljadama stranica Èitava procedura farmaceutsku kompaniju bi ko¹tala stotine miliona dolara. Kompanija koja ovo mo¾e da plati ima moguænost da lek patentira i za¹titi svoje ekskuluzivno pravo na prodaju, pa se ovako skupo istra¾ivanje samo tako i isplati. Ako se ne mo¾e ekskluzivno prodavati, nema istra¾ivanja, nema leka. A ko mo¾e imati iskljuèivo pravo na ono ¹to dolazi iz prirode, ko¹tice kajsije na primer?

Sve ovo, naravno nije stvar brige za zdravlje ljudi, kako bi svaki milosrdan èovek pomislio, veæ elegantni trik monopolista da patentiraju lek na koji bi imali ekskluzivno pravo prodaje. Ako se to ne mo¾e ostvariti, istra¾ivanja se ne bi ni vr¹ila. U tom smislu, ni jedno istinsko istra¾ivanje delovanja Letrila nije ni vr¹eno. Nije se isplatilo.

Dr. Rièard Krout iz FDA jo¹ 1982. javno je izjavio da ON nikada nije i nikada neæe odobriti za upotrebu lek nekog pojedinca, veæ samo velike farmaceutske kuæe sa neogranièenim finansijama.Po¹to su farmaceutske kompanije znaèajni finansijeri predizbornih kampanja amerièkih politièara, i dr¾avna Administracija za hranu i lekove (FDA) lako je potpala pod njihov uticaj.


Kako su i mediji pod kontrolom istog multinacionalnog globalnog lobija, objavljena je i prièa koju su prenele sve amerièke novine i televizije o tome kako se jedan nesreæni par u San Francisku otrovao kampujuæi u prirodi i jeduæi sirove ko¹tice od kajsija. Ipak, nekoliko nezavisnih i sumnjièavih novinara, nikada nije uspelo da otkrije identitet tih ljudi i ¹ta se stvarno dogodilo. Tako se Laetril na¹ao u prodaji sa etiketom da je opasan po zdravlje ljudi i njegova upotreba i¹la je na sopstveni rizik korisnika. Ljudi ¹irom sveta od tada veruju da je jedenje ko¹tica od kasjija samoubistveno.
Nije pomoglo ni to ¹to je Dr Krebs sam sebi, ¹ezdesetih godina pred brojnim novinarima, ubrizgao veliku dozu "Laetrila" i ostao ¾iv. Umro je 1996. u devedesetoj godini.

Dvostruki nobelovac dr Lajnus Pauling je èak javno izjavio: " Svako treba da zna da je veæina istra¾ivanja o raku obièna prevara."

©tavi¹e, zna se za nekoliko veoma uspe¹nih terapija, koje su sve suzbijene upravo od strane kanceromafije. Jedna se zasnivala na kori¹æenju radiotalasa odredjene frekvencije koji su ubijali maligne æelije (naprava Rajmonda Rajfa), dok su ostale terapije uglavnom poèivale na lekovitom bilju. Svi koji su imali rezultate u borbi protiv raka zavr¹ili su na sudovima, nakon ¹to su ih bankari iz Vol Strita prethodno obi¹li i poku¹ali da dobiju ekskluzivna prava za patent. Kad im to nije po¹lo za rukom ili im se posao jednostavno nije isplatio, stvari su zata¹kane, a laboratorije i klinike zatvorene.

Terapija vitaminom B17, odnosno "Laetrilom", bila je najvi¹e osporavana. Ovaj alternativni lek prikazan je kao "otrovan i opasan", ba¹ kao i jedenje ko¹tica od kajsija, a teorija doktora Krebsa kao "¹arlatanstvo i prevara".

Naèin kako su se SAD borile protiv ovog alternativnog leka, upravo pokazuje sistem funkcionisanja dru¹tva baziranog iskljuèivo na profitu i lobijima. Naime sva istra¾ivanja koja su vr¹ena na "Laetrilu", radjena su tako da doka¾u da je otrovan. Ni jedno istra¾ivanje koje bi pokazalo njegovu efikasnost nije radjeno.

Kako bi pred javno¹æu bili jo¹ ubedljiviji, najpoznatija amerièka bolnica i institut za rak Sloan - Ketering je svojim neprikosnovenim autoritetom, odluèila da anga¾uje vrhunske svetske struènjake koji su se bavili prouèavanjem raka. Po¹to su njihovi nalazi u vezi delovanja "Laetrila" bili ohrabrujuæi, bolnica je falsifikovala njihove izve¹taje, a Ralf Mos, zadu¾en ispred bolnice za odnose sa javno¹æu morao je da predstavi la¾. Mos je to odbio, i dobio je otkaz. Od tada se bavi pisanjem o kanceromafiji.

Najveæi donatori i za¹titnici Sloan-Ketering Instituta za rak su kompanije koje zapravo snabdevaju ovu bolnicu lekovima za hemoterepiju i ostalim antikancerogenim medikamentima. Ako se vidi ko su èlanovi Upravnog odbora Instituta bili u to vreme (1954.), mogu se lako uoèiti bankari iz Vol Strita, poput Rokfelera, Morgana, predstavnici General Motorsa, Amerièke komisije za atomska istra¾ivanja, moænih hemijskih kompanija i drugi.

Danas, kompanija Bristol-Majers tro¹i preko jedne milijarde dolara godi¹nje na istra¾ivanja raka i spravljanje novih lekova. Bristol - Majers snabdeva pola sveta lekovima za hemoterapiju. Èlanovi upravnog odbora ove kompanije istovremeno su i na èelnim funkcijama u amerièkom Nacionalnom institutu za istra¾ivanje raka (NCI). Na primer: Pol A. Marks je predsednik Izvr¹nog odbora u bolnici Sloan-Ketering i istovremeno direktor moæne kompanije Fajzer (Pfizer), koja proizvodi lekove koji se koriste u hemoterapiji. D¾ejms Robinson je èlan upravnog odbora Sloan - Keteringa i direktor Bristol - Mejersa. Sve to je razlog za¹to su Sloan - Ketering bolnica, Nacionalni institut za rak (NCI), Dru¹tvo za borbu protiv raka (ACS), Amerièka medicinska asocijacija (AMA), kao i Administracija za hranu i lekove (FDA), ukljuèeni u borbu kojom se ¹tite interesi profitera na ovoj bolesti. Milioni ljudskih ¾ivota nisu znaèajni, koliko je znaèajan profit.

U ÈEMU JE TAJNA VITAMINA B17?
Jo¹ 1802. izvesni hemièar Bon otkrio da se za vreme destilovanja vode iz gorkog badema oslobadja se hidrocijanidna kiselina (a koja je uvek u molekulu sa vitaminim B17). Veoma brzo, mnogi istra¾ivaèi postali su zainteresovani da analiziraju taj ekstrakt. Tako je prvi put izolovana bela kristalna supstanca koja je nazvana AMIGDALIN od grèkog naziva amigdala. Engleski naziv za badem je almond, fransuski - amandula.
Upotreba "Amigdalina" datira jo¹ od 1843. godine, mada se u drevnoj Kini mo¾e naæi podatak da je kori¹æen gorak badem koji sadr¾i izvesne supstance kojima su leèene pojave tumora pre vi¹e od 3000 godina. B17 je u velikim kolièinama upravo prisutan u gorkom bademu.
Èak i jedan egipatski papirus od pre 5000 godina pominje kori¹æenje "aqua amigdaloruma" za leèenje tumora na ko¾i.
Ali sistematizovana studija o vitaminu B17 nije radjena sve od pedesetih godina pro¹log veka. Vitamin B17 je zapravo proèi¹æen iz "amigdalina" i to je 1952. godine uèinio Ernst T. Krebs, mladji. Nazvao ga je LAETRIL (Laetrile) ¹to je skraæenica od laevo-mandelonitrile-beta-glucuronoside i farmakolo¹ki je naziv za nitriloside (Beta-cijanoforiène glikozide). Da se radi o vitaminu B17 zvanièno je prihvaæeno 1952.



KAKO DELUJE LAETRIL?
Krebs je otkrio da se u molekulu B17 nalaze èak dva toksièna elementa. Jedan je cijanid, a drugi benzaldehid. Pored njih nalaze se i dve jedinice glikoze. Sve ovo je u molekulu "zakljuèano", a da bi se cijanid i benzaldehid (koji su zajedno jo¹ jaèi otrov) aktivirali, molekul se mora "otkljuèati".


U organizmu se kao nadle¾ni enzimi za "otkljuèavanje" ovog molekula nalaze rodenaze, koje imaju zadatak da neutrali¹u cijanid i benzaldehid iz molekula i konvertuju ih u bezopasane produkte i beta-glikozidaze, koje ih pu¹taju da deluju otrovno, formirajuæi otrovni hidrocijanid (HCN). U Laetrilu (vitaminu B17) samom ne postoji hidrocijanid, kao ¹to su iz FDA u poèetku tvrdili, veæ se on mora NAPRAVITI u organizmu. Za pravljenje otrova je zadu¾ena pomenuta beta-glikozidaza.

Rodenaze i beta-glikozidaze nalaze se u èitavom organizmu, ali najveæa koncentracija beta-glikozidaza je, verovali ili ne, u malignom tumoru. I to do sto puta veæa, nego u zdravim æelijama. Tako se praktièno otrovni hidrocijanid formira samo na mestu gde je kancer, a to ima za posledicu razaranje ovih æelija. Najzanimljivije je ¹to, maligne æelije od ovoga uop¹te ne mogu da se brane, jer se drugi enzim, rodenaza, u njima uop¹te ne nalazi.


Za ovaj efekat "otkljuèavanja" molekula nitrilosida, koji sadr¾i cijanid i koji se nalazi u travama koje pasu i ovce, otkrili su odavno biohemièari i agronomi u Australiji, nakon jednog trovanja detelinom ovaca na ispa¹i. Tako su zbog sigurnosti ¾ivotinja koje su pasle belu detelinu, bogatu nitrilosidima, seme biljke modifikovali i nitriloside odstranili. U nitilosidima se nalazio vitamin B17. To je uradjeno jer su verovali da su se ovce otrovale ba¹ hidrocijanidom jeduæi ovu detelinu. Niko, medjutim, nije posumnjao da je mo¾da do¹lo do trovanja nekom drugom otrovnom biljkom, koje su neke ovce sluèajno zahvatile. Èinjenica je i da se nisu sve ovce koje su jele pomenutu detelinu otrovale. Ipak, sve australijske ovce od tada su ostale bez znaèajnog izvora vitamna B17.

Doktor Ernst T. Krebs uporno je obja¹njavao u svojim brojnim radovima iz 1970. godine da je Laetril (B17) potpuno netoksièan. Njegova smrtonosna doza iznosila je 25 000 miligrama na kilogram telesne te¾ine, kada ga je primenjivao na mi¹evima i pacovima. To je toliko netoksièno da u nekim studijama voda koja se koristi u medicini za razbla¾ivanja ima vi¹e toksina nego vitamin B17, uveravao je Krebs. Konaèno, pred brojnim novinarima i nauènicima, Krebs je ubrizgao sam sebi ogromnu dozu leka i nije se otrovao.

Ipak, strah od Laetrila je tako i u Australiji ra¹iren.....


Preuzeto sa sajta www.galaksija.com

Da li verujete u ovo? A i posto su nam ovde i neki profesori,asistenti na forumu taman da vidimo ima li istine?

[Baby Jane]

Bas zanimljiva prica ...pitam se koliko u njoj zaista ima istine

[Bred]

Questions and Answers About Laetrile/Amygdalin

What is laetrile?


Laetrile is a compound that has been used as an anticancer treatment in humans worldwide. It is not approved by the US Food and Drug Administration (FDA) as a treatment for cancer or any other medical condition. The term "laetrile" comes from 2 words (laevorotatory and mandelonitrile) and is used to describe a purified form of the chemical amygdalin. Amygdalin is a plant compound that contains sugar and produces cyanide. Cyanide is believed to be the active cancer-killing ingredient in laetrile. Amygdalin is found in the pits of many fruits and in raw nuts. It is also found in other plants such as lima beans, clover, and sorghum.

The names laetrile, Laetrile, and amygdalin are often used in place of one another, but they are not the same product. The chemical make-up of Laetrile patented in the United States is different from the laetrile/amygdalin produced in Mexico. The patented Laetrile is a partly synthetic (man-made) form of amygdalin, while the laetrile/amygdalin made in Mexico comes from crushed apricot pits. The studies discussed in this fact sheet used either Mexican laetrile/amygdalin or Laetrile. The generic term "laetrile" will be used throughout this summary except in cases when the patented version of Laetrile is known to have been used in a study.

What is the history of the discovery and use of laetrile as a complementary or alternative treatment for cancer?

Amygdalin was first isolated in 1830 and was used as an anticancer agent in Russia as early as 1845. Its first recorded use in the United States as a treatment for cancer was in the 1920s. The early pill form of amygdalin was found to be too toxic, and work with the compound was stopped. In the 1950s, a reportedly nontoxic, partly synthetic form of amygdalin was made and patented in the United States as Laetrile. Laetrile gained popularity in the 1970s as a single anticancer agent and as part of a metabolic therapy program that included a special diet, high-dose vitamin supplements, and pancreatic enzymes (a group of proteins that aid in the digestion of food). By 1978, more than 70,000 people in the United States had reportedly been treated with Laetrile.

What is the theory behind the claim that laetrile is useful in treating cancer?

Cyanide is thought to be the main anticancer ingredient in laetrile. Two other breakdown products of amygdalin, prunasin (which is similar in structure to Laetrile) and benzaldehyde, may also be cancer cell blockers. See the PDQ health professional summary on Laetrile/Amygdalin for more information on theory.

How is laetrile administered?

Laetrile is given by mouth (orally) as a pill. It can also be given by injection into a vein (intravenously) or muscle. Laetrile is commonly given intravenously over a period of time and then orally as maintenance therapy (treatment given to help extend the benefit of previous therapy).

Have any preclinical (laboratory or animal) studies been conducted using laetrile?

Preclinical studies have been done with laetrile either alone or combined with other substances. These studies tested the benefits of laetrile against cancer, the side effects of laetrile treatment, where and how laetrile breaks down in the body, and how laetrile and its breakdown products leave the body. Laboratory and animal studies have shown little evidence that laetrile is effective against cancer.

Have any clinical trials (research studies with people) of laetrile been conducted?

No controlled clinical trials (trials that compare groups of patients who receive the new treatment to groups who do not) of laetrile have been reported.

Although many anecdotal reports (incomplete descriptions of the medical/treatment history of one or more patients) and case reports (detailed reports of the diagnosis, treatment, and follow-up of individual patients) are available, they provide little evidence to support laetrile as a treatment for cancer.

The following has been reported from case series about the use of laetrile in patients with cancer:

    * A case series (a group or series of case reports involving patients who were given similar treatment) of 44 patients treated with laetrile was published in 1953. Most of the patients who showed some improvement also received radiation therapy or anticancer drugs, so it is not known which treatment produced the benefit.
    * In another series of case reports published in 1962, 10 patients with metastatic cancer (cancer that has spread from one part of the body to another) were treated with a wide range of doses of intravenous Laetrile. Pain relief was the main reported benefit. Reduced swelling of lymph nodes and decreased tumor size were also reported. Long-term follow-up with these patients was not done, however, so it is not known how long the benefits lasted after treatment.
    * Benzaldehyde, which is made when laetrile is broken down by the body, has also been tested for anticancer activity in humans. In two clinical series (case reports of a number of patients who are treated consecutively in a clinic), patients with advanced cancer who had not responded to standard therapy were treated with benzaldehyde. Some patients had a complete response (the disappearance of all signs and symptoms of cancer), while some had a decrease in tumor size. The responses to benzaldehyde lasted as long as the treatment continued. Almost all of the patients had been treated previously with chemotherapy or radiation therapy, but it is not known how soon treatment with benzaldehyde began after the other treatment ended.
    * In 1978, the National Cancer Institute (NCI) requested case reports from practitioners who believed their patients were helped by treatment with laetrile. Ninety-three cases were submitted; 67 of these were complete enough to be evaluated. An expert panel concluded that 2 of the 67 patients had complete responses and 4 others had a decrease in tumor size. Based on these 6 cases, NCI sponsored clinical studies with laetrile.

Findings from only 2 clinical trials with laetrile have been published. These trials, sponsored by NCI, were done in the late 1970s and early 1980s, and did not include a control group for comparison.

The following has been reported from these 2 clinical trials about the use of laetrile in patients with cancer:

    * The first trial, a phase I study, tested doses, schedules, and ways to give amygdalin in 6 cancer patients. Researchers found that amygdalin caused very few side effects when given by mouth or intravenously. Two patients who ate raw almonds while taking amygdalin, however, developed symptoms of cyanide poisoning.
    * In 1982, a phase II study with 175 patients looked at which types of cancer might benefit from treatment with amygdalin. Most of the patients in this study had breast, colon, or lung cancer. Amygdalin was given by injection for 21 days, followed by oral maintenance therapy using doses and procedures similar to those in the phase I study. Vitamins and pancreatic enzymes were also given as part of a metabolic therapy program that also included dietary changes. One stomach cancer patient showed a decrease in tumor size, which was maintained for 10 weeks while the patient was on amygdalin therapy. In about half of the patients, cancer had grown at the end of the treatment. Cancer had grown in all patients 7 months after completing treatment. Some patients reported an improvement in their ability to work or do other activities, and other patients said their symptoms improved. These improvements, however, did not last after treatment ended.

Have any side effects or risks been reported from laetrile?

The side effects of laetrile treatment are like the symptoms of cyanide poisoning. These symptoms include:

    * Nausea and vomiting.
    * Headache.
    * Dizziness.
    * Blue color of the skin due to a lack of oxygen in the blood.
    * Liver damage.
    * Abnormally low blood pressure.
    * Droopy upper eyelid.
    * Trouble walking due to damaged nerves.
    * Fever.
    * Mental confusion.
    * Coma.
    * Death.

The side effects of laetrile appear to depend on the way it is given. More severe side effects develop when laetrile is given by mouth than when it is given by injection. These side effects may be increased by:

    * Eating raw almonds or crushed fruit pits.
    * Eating certain types of fruits and vegetables, including celery, peaches, bean sprouts, and carrots.
    * Taking high doses of vitamin C.

Is laetrile approved by the FDA for use as a cancer treatment in the United States?

The US Food and Drug Administration (FDA) has not approved laetrile as a treatment for cancer in the United States. The drug is made and used as a cancer treatment in Mexico.

Laetrile compounds from Mexico, which is the primary supplier of laetrile, may vary in purity and contents. Products containing bacteria and other substances and products labeled incorrectly have been found.

Top of page
Changes To This Summary (05/19/2006)

The PDQ cancer information summaries are reviewed regularly and updated as new information becomes available. This section describes the latest changes made to this summary as of the date above.

Editorial changes were made to this summary.

nastavak -> http://www.cancer.umn.edu/cancerinfo/NCI/CDR446369.html

http://en.wikipedia.org/wiki/Amygdalin



Lek se u Srbiji ne moze legalno nabaviti jer ni u Americi nije registrovan.

Lekari ga uglavnom preporucuju kad vise nema nikave nade ...

Ali ga svakako ne treba koristiti na svoju ruku ...

[knemile]

da li se u ¾itu (p¹enici ) nalazi B17?

[Bred]

Pa trebalo bi u zitu ali bas u psenici ne znam ...

Dr Krebs je nakon dugogodi¹njih istra¾ivanja utvrdio da su ljudi vekovima jeli hleb od zrnevlja prosa i lana koje je bogato upravo vitaminom B17. Generecijama su ¾ene mrvile ko¹tice od kajsije, ¹ljive, tre¹nje, jabuka i drugih vrsta voæa iz familije Rosaceae (ru¾e). Me¹ale su ih zajedno sa mesnatim delom voæke spravljajuæi d¾em. Prosto, ni¹ta se nije bacalo.

[Bred]

Danas videh u Blic magazinu da postoji firma koja uvozi i distribuira vitamin B17 i kod nas.

Podaci o firmi su:
Nove tehnologije doo
Dzona Kenedija 33
Novi Beograd
011/3195795
066/0002066

[barajevo]

Danas videh u Blic magazinu da postoji firma koja uvozi i distribuira vitamin B17 i kod nas.

Podaci o firmi su:
Nove tehnologije doo
Dzona Kenedija 33
Novi Beograd
011/3195795
066/0002066

Nije ovo jedina firma koja uvozi "Hunzu" mađarski oblik vitamina B-17. Uvozi ga i "DietFood" iz Beograda. Uz svako pakovanje "Hunze" dobija se i kompletno uputstvo o terapiji i što sve treba uzimati, odnosno, još važnije - izbegavati kako bi terapija sa B-17 bila uspešna. Ni jedan oblik B-17 (pa ni potpuno izvorni - semenke kajsije) ne može ništa sam. Ako se pacijent ne drži kompletnog protokola - sve je samo bacanje novca.

Edit admin - reklama