Vezikoureteralni refluks (VUR) predstavlja retrogradni tok urina iz mokraćne bešike u proksimalne
partije urinarnog trakta. Jedna je od najčešćih anomalija sa kojom se sreću dečji urolozi. Tradicionalna
podela podrazumeva primarni i sekundarni VUR. Primarni VUR predstavlja morfofunkcionalni
poremećaj na nivou vezikoureteralnog spoja, dok sekundarni VUR implicira postojanje povećanog
intravezikalnog pritiska i javlja se kao posledica različitih stanja (neurogena bešika, distalna
opstrukcija,…). Klinički, VUR je najčešće udružen sa infekcijom urinarnog trakta (ITU)[1]; oba vode
nastanku pijelonefritisa, bubrežnom ožiljavanju, hipertenziji i hroničnoj bubrežnoj insuficijenciji, te
agresivna dijagnostika i terapija VUR-a predstavljaju klinički imperativ poslednje tri dekade. Najčešće
se dijagnostikuje nakon epizode ITU kod dece sa prenatalnom ultrazvučnom dijagnozom hidronefroze
(PNH).
Izvor: “Savremeni tretman vezikoureteralnog refluksa”
Slavković A1, Dobanovački D2, Jovanović Z1, Vacić N.1
1Klinika za dečju hirurgiju, KC Niš
2Klinika za dečju hirurgiju, Institut za zdravstvenu zaštitu dece i omladine Vojvodine